Bij het systeem van anaerobe training train je op of boven je anaerobe drempel. Deze trainingen worden ook wel weerstandstrainingen genoemd. Met anaerobe trainingen verlegt je letterlijk de fysieke barrières. Tijdens deze bewegingsvorm worden creatinefosfaten en glucose omgezet in energie, zonder tussenkomst van zuurstof. Hierdoor ontstaat het afvalproduct melkzuur. Melkzuur geeft je een verzuurd gevoel. Er bestaan verschillende soorten anaerobe training. Deze zijn hieronder beschreven.
Anaerobe training gericht op melkzuursysteem
Bij deze vorm van anaerobe training wordt boven de anaerobe drempel getraind. Je anaerobe drempel ligt doorgaans rond de 75% van de maximale hartslagcapaciteit. De intensiteit van de piekbelasting ligt dus boven je anaerobe drempel, maar de recuperatietijd is wat langer.
Je beweegt bijvoorbeeld gedurende 2 tot 5 minuten net boven je anaerobe drempel, waarna je 3 tot 5 minuten recupereert. Deze cyclus herhaalt zich 3 tot 6 maal. De intensiteit van de piekbelastingen dienen wel constant blijven. Deze trainingen zijn erg zwaar.
Na deze training dien je een rustdag te nemen, of een recuperatietraining af te werken. Ouderen, kinderen en mensen met overgewicht of met een slechte conditie en fysieke kwalen worden sterk afgeraden deze training op te nemen in hun bewegingsschema.
Anaerobe training gericht op fosfaatsysteem
Deze metabolische motor wordt voornamelijk aangewend in sporten waarbij korte, maximale inspanningen van worden verwacht zoals voetbal en hockey, gewichtheffen, fitness en bodybuilding. Je traint dit systeem door maximale inspanningen van 5 tot maximaal 10 seconden uit te voeren. Er wordt weinig melkzuur geproduceerd, dus je kunt na een recuperatietijd van een minuut de volgende maximale beweging uitvoeren. Je snelheid neemt hierdoor toe.