De advocaat van het Voedingscentrum op mijn dak.

Naar aanleiding van een post van juni 2014, waarin ik de vraag stelde waarom er zoveel kritiek was op het Voedingscentrum, ontving ik een brief van de advocaat van het Voedingscentrum. Dat was een aparte ervaring en ik wil je deelgenoot maken van die ervaring. In deze blog lees je over de reden van het Voedingscentrum om een advocaat op mij af te sturen, over hoe ik ermee om ben gegaan, wat voor reacties het heeft uitgelokt en wat de huidige status is. Het voelde voor mij een beetje als de David (NLbewustgezond.nl) tegen de Goliath (Voedingscentrum) en ik hoop dat je wat met mijn ervaring kunt. 

Waarom stuurde het Voedingscentrum een advocaat?

Ik zal het proces globaal beschrijven, het is niet mijn doel om je te vermoeien met allerlei data, juridische termen, namen van mensen en dergelijke. Het is meer mijn doel om je te vertellen hoe je kunt omgaan met tegenslag. In ieder geval, het Voedingscentrum schakelde een advocaat in omdat ik stelde in het bewuste artikel dat het Voedingscentrum gefinancierd wordt door een aantal bedrijven uit de voedingsmiddelenindustrie. Het ging met name om het woordje “wordt”, want dat had “werd” dienen te zijn. Ik had er beter aan gedaan om kritischer naar mijn informatiebron te kijken, want sinds enige maanden was die geldstroom, tussen het Voedingscentrum en de voedingsbedrijven er niet meer.

Hoe dat precies zit kun je op de site lezen van het Voedingscentrum, maar goed ik had dus achterhaalde informatie gebruikt en niet goed gecheckt. Hoewel het artikel niet was geschreven om het Voedingscentrum af te vallen, iets wat ik ook heb benoemd in het artikel, maar meer om de lezers een ander perspectief aan te reiken sommeerde de advocaat in allerlei juridische termen, tot een buiten proportionele genoegdoening. Ik werd gesommeerd om een bepaalde, door de advocaat opgestelde, tekst op de homepage van NLbewustgezond.nl te plaatsten en de informatie aan te passen. Als ik niet voldeed zou ik een fors bedrag opgelegd krijgen, per keer dat ik in “overtreding’ was.

Mijn eerste reactie

“Is dit een grap”? Maar de brief zag er best professioneel uit en door een beetje Googlen kwam ik erachter dat het advocatenkantoor echt bestond, best groot was en niet de indruk wekte een louche club te zijn, die zich van intimidatiepraktijken bedient. Dit was dus, naar mijn idee, het echte werk. Mijn tweede reactie was: “Fuck them”, je snapt dat ik een beetje boos was. Maar dat gevoel veranderde vrij snel naar ongeloof, verontwaardiging en een beetje angst. De oh zo poëtische gedachte van fuck them was afkomstig uit het feit dat ik de artikelen, de blogs, de e-boeken (en de paperbacks) en de gratis PDF’s heb ontwikkeld vanuit goede intenties.

Goede intenties

Mijn insteek, om NLbewustgezond.nl te starten was om goede dingen te doen. Ik wil een positief verschil maken in het leven van mijn medemens. Ik handel dus vanuit goede intenties en wil derhalve niemand schaden. Je vindt op NLbewustgezond.nl dus bijna geen namen van bedrijven en personen die, wat mij betreft, een grote rol spelen in het verkopen van allerlei ongezonde producten. Mijn boekenkast is gevuld met boeken van auteurs (wetenschappers, voedingsjournalisten, onderzoekers en specialisten) op het gebied van gezonde voeding en gezonde levensstijl, die dat wel doen. Zij noemen gewoon de namen van de hamburgergiganten, de frisdrankproducenten, de makers van candy bars en ander junk food. Ik niet dus.

Het is dus niet mijn bedoeling om kwaad te spreken over dergelijke bedrijven en het Voedingscentrum. Het is mijn bedoeling om een alternatief te laten zien, omdat ik van mening ben dat gezonde voeding en een gezonde levensstijl op een andere manier ingevuld kunnen worden, in plaats van de huidige consensus, of status quo. Derhalve schrijf ik dus over bijvoorbeeld complexe koolhydraten, die gezonder zijn dan de snelle koolhydraten en over alternatieven voor witte rijst en pasta zoals amaranth, couscous, quinoa, bonen, linzen en kikkererwten. Maar goed, wat was mijn tweede reactie?

De tweede reactie

Deze was, dat ik ‘s avonds voetbal ging kijken. Nederland speelde tegen Chili en we hadden met vrienden afgesproken. Die avond heb ik het besproken en heb ze de brief laten lezen. En dat deed mij goed. Ik nam feitelijk wat afstand, vroeg om raad en maakte vervolgens een plan. Dat plan was, dat ik de volgende ochtend om 4:00 uur mijn bed uit ging en diverse bloggers heb gemaild, met de vraag of zij dit ook hadden meegemaakt en hoe zij dan hadden gereageerd. Ook stelde ik die ochtend een brief op, gericht aan de advocaat van het Voedingscentrum, waarin ik meer tijd vroeg om te kunnen reageren. Hij had mij namelijk maar een paar dagen de tijd gegeven en er zat een weekend tussen. De brief ontving ik dus bijna op zijn deadline.

Ik vroeg om 2 weken en in die 2 weken werd ik opeens benaderd door diverse mensen, die wilde helpen. Uiteindelijk heb ik het broodnodige juridische advies ingewonnen en een mooie brief geschreven. Helaas nam de advocaat daar geen genoegen mee. Dus ik weer aan de slag. Ook besloot ik om het bewuste artikel off line te plaatsen. Dat leek mij wel verstandig. Na wat heen en weer geschrijf, merkte ik  (gevoelsmatig) dat ik er zonder kleerscheuren af zou kunnen komen. Dit was ook de periode dat 2 partijen een artikel aan dit voorval wijdden. Juglen Zwaan, en Foodlog schreven er stukken over. Hierdoor werd het verhaal door 10 of 100 duizenden mensen gelezen (ik ken hun bezoekersaantallen niet).

Waarom wil ik dit met je delen?

Waarom wil ik dit nu met je delen? Ik wil dit met je delen omdat iedereen te maken krijgt met een tegenslag en ik je wilde laten lezen wat mijn proces was. Toen ik de brief de eerste keren las, voelde het soms of de lucht uit mijn keel werd geknepen. Het voelde alsof ik deze site niet meer kon opbouwen. Maar gaande weg, toen de eerste emoties verdwenen, kwam er een soort strijdlust in mij boven. Ik wilde ervoor vechten. Op elk moment probeerde ik de situatie zo goed mogelijk te beoordelen en om een reactie te geven waar ik 100% achter stond. Derhalve heb ik dus een aantal acties gedefinieerd en uitgevoerd en bijna elke actie leidde tot een nieuwe situatie, waarin zowel kansen als bedreigingen waren. Door steeds de situatie opnieuw te beoordelen heb ik niet verloren. Of ik gewonnen heb is een tweede, dat beoordeel ik niet zelf. Maar ik heb niet verloren.

Wellicht heb je zelf ook een issue, of wil je wat veranderen. Dan kan het 7-stappen model om je doelen te behalen een mooi hulpmiddel zijn. Het is gratis te downloaden (ok, voor een like op Facebook). Maar goed, het is ontwikkeld om je te helpen bij het realiseren van je doelen en eventueel het omgaan met tegenslag. Dan sluit ik nu af met een tip: Blijf zoveel mogelijk bij jezelf en doe dingen waar je 100% achter staat.